Vers voer

Zo’n avondjurk
met een fantastisch lange rok,
een blote rug, bijna bloot bovenstuk,
dat draag je bijna nooit.
Duur was die bovendien
en koud ook wel een beetje.

Zo’n mustang sport model met open dak,
een zwoele zomeravond
met even stoppen op een open plek
onder de volle maan en wat er dan op volgt,
wanneer je zo alleen bent,
zo saampjes met zijn twee.

Geen cent op zak, nou ja, drie vijftig nog
in’t buitenland zo ver,
wat water en wat brood gekocht en hoog die duim.
Een wagen vol geladen dus in zijn één die bergen op
dat duurde en dat duurde maar en het brood was ook al op.
In Nederland mijn vader lief gebeld: kun je ons komen halen ?

Die jurk is tot stof vergaan,
de wagen op de schroot
en ook mijn vader is niet meer.
Ze zijn nu allen in dit vers gekomen.

Schrijver: Lisa Leyten, 22 februari 2015

lacombedeferriereskyemail.net

herinneringen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 115