ALLERLAATSTE STRAAT
Op ‘t einde van de laatste straat
staat mijn weg voor eeuwig stil
Geen spiegel toont mij ’t gelaat
van hem, die ik gaarne zien wil
De weg terug schijnt pure mist
mijn ziel kan louter verdergaan
Wordt hier het gisteren gewist?
daar ik zojuist ben heengegaan
Gods licht schijnt mij tegemoet
zijn warmte draait om mij heen
Nu klinkt er een welkomstgroet
ik schijn waarachtig niet alleen
Op de dorpel van ’t hemellicht
voel ik mij gerust als nog nooit
De weg naar gisteren is gedicht
nu ik ben opgenomen in ‘t ooit
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 9 maart 2015
Geplaatst in de categorie: overlijden