inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 44.711):

De kikker

Mijn vrouw heeft ooit een beeld gemaakt, een meisje met een boekje.
Van op de straat kan je 't niet zien, het staat net om het hoekje.
Ze zit daar onbeweeglijk, je hoort zelfs geen gefluister.
Toch val 't mij op dat de kabouter, heel aandachtig luistert.
Hij blijft beleef op afstand staan, leunend op zijn schopje.
Naast hem zit een bleekgroene kikker, met een glanzend kopje.

Komt hij hier echt wel voor 't verhaal,of stiekem voor het meisje.
Misschien dat hij in 't boekje staat, heel bovenaan haar lijstje.
Maar zij let niet zo echt op hem, ze blijft maar verder lezen.
Weet ze wel, dat hij daar staat, begint hij al te vrezen.
Zal ik heel even kuchen, of met mijn puntmuts zwaaien.
Ik kan hier toch niet eeuwig met mijn schopje wat staan draaien.

Wat ben je ongeduldig, zei de kikker wacht nou even.
'k weet zeker dat ze je ziet staan, 't wordt de kans van je leven.
Hij stond weer helemaal paraat, het schopje mooi rechtop.
Van uit de hoogte tot de kikker, zo vlug geef ik niet op.
Wanneer de zon straks ondergaat, begint het snel te duisteren.
Zij kan dan niet meer lezen en ik hoef niet te luisteren.

En zo geschiedde, na een uur, zag je alleen nog sterren.
En een vaag schijnsel van de maan, dat scheen door onze serre.
Slaap nu eerst wat, sprak onze kikker, dan ben je morgen fit.
Je zal uw rust wel nodig hebben, want 't is een meid met pit.
Kabouter deed zijn ogen toe, hij hoefde niets te vrezen.
In 't donker, kon dat mooie kind, toch ook niet verder lezen.

Hij droomde, dat ze 't boekje sloot en naar de kikker keek.
Maar de manier waarop ze 't deed, dat maakte hem van streek.
De groene springer lachte schalks, wat had je nu gedacht?
Je ging liever eerst een dutje doen, je hebt te lang gewacht.
Wat moet dat meisje met een schop en zo een lange baard.
Bekijk mij goed en zeg nu zelf, ze is veel beters waard.

Eerst nog wat slaperig was er weer, een nieuwe dag gereed.
Het leek of het meisje op de hoek, haar boekje opendeed.
Bij nader toezicht scheen het of een kabouter stond te luisteren.
Heel zachtjes, sloop ik naderbij, maar 'k hoorde haar niet fluisteren.
Beneden tussen de planten, zat een bleekgroene kikker.
De ochtendzon, scheen bovenop zijn blinkende stenen knikker.

Schrijver: Gust Moens, 29 maart 2015


Geplaatst in de categorie: humor

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 433

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Leonardo
Datum:
7 april 2015
Dit is eigenlijk meer een prozagedicht in plaats van een hartenkreet. Op zich niet slecht gedaan. Kan het zeker waarderen...
Naam:
Claire Vanfleteren
Datum:
31 maart 2015
Email:
claire.vanfleterenskynet.be
Een zeer mooi en spannend verhaal. Ik heb het toch twee maal gelezen door de mooie verhaallijn en de woordspeling samen met de drang naar meer te weten. Een dikke proficiat aan de auteur en ik hoop hem hier nog veel terug te vinden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)