inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 44.722):

Mijn Gee Pee eS

Hallo, mevrouw... mag ik wat vragen, waar loopt deze weg naartoe?
Niet dat het echt zoveel uitmaakt, maar mijn fiets wordt stilaan moe.
En zie, na een kwartiertje kende ik elke steeg en straat.
Het was echt een leuke babbel, met ook heel wat goede raad.

Dus het werkt wel wat wij leerden, iets te vragen zoals 't moet.
Je komt simpel heel het land door, met in ene hand een hoed.
Toch blijft er bij mij die vraag nog, wat is er nu misgegaan.
Is 't de snelheid of de drukte, 'k zie geen mens meer langs de baan.

Maar geen nood ik heb een doosje, het spreekt zelfs mijn moedertaal.
't Kreeg een plaatsje in mijn wagen, 't zorgt er voor da 'k niet verdwaal.
Het lijkt of een vrouw mij toespreekt, met een licht metalen klank.
Zij vraagt nooit iets om te eten en is ook niet aan de drank.

Zou ze echt wel alles weten, wat en hoe en waar naartoe.
Wordt ze na dat veel herhalen al die straten echt niet moe?
Ieder kruispunt wordt op meters afgetast en ingeschat.
En zelfs in het aardedonker, klopt de afstand, wist je dat?

Wanneer ik dan weer eens niet luister en mijn eigen weg wil gaan.
Komt ze mij meermaals vertellen welke fout ik heb begaan.
Dan druk ik op 't kleine schermpje, tot ze uitgeschakeld is.
Alhoewel, aan 't volgend kruispunt, voel ik al dat ik haar mis.

Kan ik haar echt wel vertrouwen, weet ze dat op deze baan.
Dagelijks wel honderd kindjes van en naar de school toegaan?
Ze durft zelfs nog blijven praten, ook al staat de wereld stil.
En ons zorgeloze tochtje, eindigt met een scherpe gil.

Zouden we nog zonder doosje, durven rijden langs de straat?
En wat als we echt gaan twijfelen, hoe onze weg nu verder gaat.
En ons allerlaatste tochtje, naar de onbekende grens.
Komt de hulp dan uit een doosje, of toch liever van een mens?

Schrijver: Gust Moens, 31 maart 2015


Geplaatst in de categorie: verkeer

1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 213

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Claire Vanfleteren
Datum:
1 april 2015
Weer gelukt, maar daar twijfelde ik niet aan.
Het is een schrijven met het ganse hart en gevoel voor het woord die zinnen vormen, zodat het één geheel kan worden, waar ik van geniet.
dikke proficiat

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)