Kind
Wat is het heerlijk als poëet te weten
dat ergens iemand je gedichten leest
een je gedachten sympathieke geest
vooral als die je dat ook nog laat weten
Je geeft je ziel bloot, opent je geweten
al ben je in je hart ietwat bevreesd
wat er gebeurt met 't kind dat je verweest
-of 't, eenmaal vrij, nog iets van je wil weten-
Het is door jou op het papier geboren;
verwekt door vonken onder 't schedeldak
gevoed door 't voelend hart met levend bloed
Zal het een geestrijk leven zijn beschoren?
Zal 't kwinkeleren op een lentetak?
Of gaat het onder in de overvloed?
Geplaatst in de categorie: vriendschap
Zolang de lente heerst zal 't kwinkeleren
om ieder volgend jaar terug te keren.
Zolang de lente heerst zal 't kwinkeleren
om ieder volgend jaar terug te keren.
Doet zelfs de zuurste ziel in vreugde baden
* je vraag:
zie de hele zin als volgt:
Wat is het heerlijk dat de gedichten gelezen worden
door een 'geest' die sympathie koestert (voor mijn
gedichten/gedachten).
Vraag: wie leest? DE GEEST (onderwerp dus)
wat leest die? DE GEDICHTEN (lijdend voorwerp)
(waarvan de I even later verandert in de A)
wat voor geest? EEN DIE SYMPATHIE KOESTERT
(bijvoeglijke bepaling)
Ik DENK dat het zo zit...maar hou me aanbevolen voor
een mijn gedachten corrigerende geest...
door de gratie van je respons. Dank!
ik verwees een gedicht (maak tot wees door het in de steek te laten)
Jij (je) verweest het gedicht: je maakt het tot een wees.
Verder vind ik het een heel bijzonder gedicht....
Dank voor jullie respons.