Hartenkreten

hartenkreet (nr. 44.809):

Danklied

Vaarwel mijn wolkendroom
met wereldwijd geduld heb je
mijn dwaze dromen en gedachten aangehoord
en liefdevol op 't zachtste kussen rust gegeven.

Waar ik zelf maar even was
of weer te laat gekomen,
jij bleef de zelfde wie je was,
de droom van al mijn dromen.

Je reist met stille krachten, die ook Hem verwachten
na de stille ademtochten van de dood,
naar een onbegrensde ruimte, zinnig in gedachten
waar het liefste wordt gevonden, onuitspreekbaar groot.

Eens, niet ver van hier,
zal op het kruispunt aller wegen
het feest van de ontmoeting zijn,
dan vloeien droom en daad, als milde regen
in elkaar tot één, niet zichtbaar leven.