Even alleen zijn
Soms heb ik zin om te vluchten
vooral niet omkijken,
gewoon rechtdoor stappen.
Geen vaarwel, alleen tot ziens.
Alles achterlaten
gewoon intimi op de hoogte brengen,
zodat ze zich geen zorgen hoeven te maken.
Ik wil de vrijheid smaken.
Ik moet me even op proef stellen,
een vlucht maken zonder de deur te sluiten.
Lijkt me een interessante test.
Hoelang hou ik het vol in het verborgene?
Een leven zonder deadlines,
het verlangen naar de krant,
met haar vers gedrukte inkt.
De honger naar nieuws.
Zal ik het aankunnen dat rustig leven,
zonder die opjagende geluiden
van binnenkomende mails
of de rinkelende telefoon.
Leven zonder menselijk contact,
geen praatjes bij de bakker
slager of supermarkt.
Niet winkelen en de pashokjes onveilig maken.
Mijn leven in het verborgene
van het niemandsland.
Alleen de ondergaande zon maakt me alert,
dat ik straks mijn bed moet gaan opzoeken.
... Even alleen zijn, zonder de dagelijkse sleur is waarschijnlijk een droom voor iedereen, eens rustig genieten. Het niet moeten! Maar daarentegen missen we het! ...
Schrijver: claire vanfleteren, 16 april 2015Geplaatst in de categorie: tijd
5de strofe sluipt de twijfel ook bij de auteur reeds binnen.
Helemaal alleen, of toch beter (liever) niet?