De jongste, de oudste en ons zelf
We gaan de grafsteen bekijken
de steen op het graf van onze zoon
van onze jongste
we gaan met de oudste
onze nog enige
en met ons zelf
We hebben ons weer bij elkaar gesleept
door de rauwste rouw heen
van onze jongste
we gaan door met onze oudste
onze ook zó dierbare
en met ons zelf
We gaan ook door met onze vele vrienden
steun en toeverlaat na de dood
van onze jongste
we zien hen vaak met onze oudste
onze oudste zo verbonden
met ons zelf
We gaan dus door met ons leven
met hem die nog is en die was
onze jongste
verbonden met de oudste,
onze dierbaren
en met ons zelf
Als we de grafsteen gaan bekijken
zien, voelen wij onze zoon en broer
onze jongste
we staan, waar we voor staan
voor de dood, maar ook voor 't leven
van onze oudste en die van ons zelf
Met in onze gedachten, soms langer, soms korter, maar altijd onze jongste, onze Martijn!
... De dood is een gegeven, maar de wijze waarop blijft een verrassing, doorgaans een hevige schok, maar ook het leven blijft een gegeven, voor mijn buren, mijn vrienden en hun enige voorheen oudste zoon deze hartenkreet welke bij de oplevering van zijn graf door zijn moeder is voorgedragen! ...
Zie ook: http://www.tolkienmusic.com
Schrijver: Jan Jacob Krediet, 29 april 2015
Geplaatst in de categorie: overlijden