(Zw) even
De trossen gaan los
en zilvermeeuwen verschijnen
Met sierlijke bewegingen
buitelen ze hier
door de lucht
Zo eindeloos bevlogen
tussen land en wad
En soms bijna roerloos
zweven ze even op de thermiek
naar hogere sferen
Na een duik in zee
glimt hun verenpak
als gepoetst zilver in de zon
Krijsend vliegen ze rakelings
over zilt schuimende golven
en mijn ogen volgen
Ik zweef met ze mee
verlangend om even,
héél even maar...
een van hen te zijn..
Geplaatst in de categorie: natuur