Opgroeien doet zeer net als opzij stappen
Wanneer je vroeger viel mijn kind, droogde ik je tranen,
waste je geschaafde knietjes af en plakte een pleister
op de wonde.
Wanneer je op school gepest werd mijn kind,
luisterde ik en gaf advies, hoe je het beste om kon gaan
met mensen die je na bleven staan.
Wanneer je vroeger liefdesverdriet had, mijn kind,
luisterde ik aandachtig gaf raad of soms ook niet,
want tja, wat doe je aan zulk een groot verdriet?
Wanneer je op jezelf dan woont mijn kind is het IK
die dan toch vindt, een was te draaien de troep bijeen
te graaien, omdat je dat door drukte zelf niet ziet?
Wanneer je eindelijk dan mijn kind, een gezel
(niet voor altijd oké) voor tijdelijk vindt,
die relatie niet loopt zoals het hoort, vang ik je op ongestoord.
Wanneer dan eindelijk "de ware" zich aandient
mijn kind en jullie krijgen zelf een kleintje
is het niet meer nodig om je na te lopen.
Maar dan mijn kind, als de relatie klapt en je vindt,
dat je hart bij een ander ligt, gaan we nog steeds akkoord,
denkend je bent gelukkig!
En echt mijn kind, als ik IETS belangrijk vind
is het jouw geluk, daar feliciteer ik je mee,
al is ONZE relatie naar de knoppen en dus onherstelbaar stuk!
Het is geen kwestie meer van tranen drogen, knietjes wassen,
pleisters plakken en luisteren, het is NU een kwestie van
opzij gaan staan en ontluisteren!
... Pleisters plakken op onzichtbare wonden ...
Schrijver: An Terlouw, 7 juli 2015Geplaatst in de categorie: kinderen
de kruik gaat zolang
te barsten tot zij
verwatert