Hartenkreten

hartenkreet (nr. 45.449):

Een bos van dorens

Soms zie je door de bomen het bos niet meer
Je heb zo veel problemen dat je geen uitweg meer ziet
Je armen en benen zijn vast geketend je wilt vooruit maar het lukt je niet
Je ziet geen hand meer voor ogen... je bent omringd door duisternis
Je voert een zoektocht naar het licht... Hoe donker het ook is kijk maar het lichtpuntje in de verte
Voor sommige mensen gaat alles soepel in het leven
Terwijl anderen zich door een bos met doorns moet begeven
Doorns doen vaak pijn je prikt je en je blijft vaak steken je blijft haken in het leven
Maar waar een wil is daar is een weg, beetje bij beetje zullen de bomen verdwijnen
Het licht zal steeds meer gaan schijnen
Uit de kettingen zul je, jezelf bevrijden
Als je uit de duisternis bent gekropen, als je uit de doorns bent los gekomen
en je kettingen zijn verdwenen en je bent in het licht aangekomen
Dan ben je net als een feniks opgebrand tot as vergaan
en uit het as op nieuw herrezen een nieuw leven, een nieuw voortbestaan...
Sommige van ons moeten het gevecht aan gaan door de duisternis
zo dat we het licht kunnen erkennen
Soms moeten we eerst de hel overleven...
Voor dat we in het paradijs kunnen leven
De mooiste harten van het leven hebben het meeste pijn geleden