Het bootje

Langzaam deinde een bootje,
Deinde een bootje,
Langs het riet.
Verder en verder,
Deinde het bootje,
Terwijl het plek na plek verliet.
Sneller wanneer de wind opstak,
Trager wanneer deze ontbrak,
Dan werd het water reeds weer vlak.
Maar altijd bleef er die deining,
Een deining die nooit verzwakte,
Die het bootje deed dansen,
En de boeg golf na golf
In het water neerkwakte.
Terwijl het bootje
Regen trotseerde,
Stormen overwon,
Of juist brandde onder de zon,
Verstreek de tijd,
En werd overleven
Soms een vreugd,
Soms een strijd.
Gevangen was het bootje,
In een eigen spel,
Naar voren, opzij,
Van hemel naar hel.
Langs weiden en wegen,
Deinde het bootje,
Tot het niet meer verder kon.
Aan het zicht onttrokken,
Omarmt door riet,
Waar het vredig dobberend
Een nieuw spel begon.
Tot het bootje
Door weer en wind verging,
En het water nooit meer zo deinde
Als in het begin.

leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 159