Joost Zwagerman

Het hoofd had geen ruimte meer
na het schrijven, het vele sterven
van bekenden, wrange handen buiten
die voordeur. Schaduwen gedrenkt
in pek, omgeven door honden
met twaalf witte tanden: het tikken
van de verwelkte klok vol minuten,
het hissen van wind rond de deurbel.
Dan maar de stap naar de koude nacht,
bedorven hoop, een koud vel, een pot
orchideen op een vers gedolven boek.

Joost Zwagerman gedolven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 1 stemmen 418