cel
In een donkere cel
Niet geboeid
Maar zittend
Slapend
In isolement
Tot dat je weer wakker bent
Ik zag je vaak
Heb je één keer zien huilen
Om de vriend die er niet was
Waartegen je even kon schuilen
Iedere keer de schelp
Des levens die je beschermt
Die hoort van je eenzaamheid
De zee die je uit de samenleving doet verdwijnen
Dicht gaan de gordijnen
Niets zien
Niets voelen
Geen gedachten
Robuust is je lichaam
Duistere krachten
Geplaatst in de categorie: emoties