Hartenkreten

hartenkreet (nr. 45.880):

Naar een verre hemel gaan

Na maanden van werkloze afwezigheid,
zit ik weer in mijn nog onverzorgde tuin.
Het is er volop herfst maar, mijn God,
wat heeft de natuur zijn best gedaan.
De klimop is nog steeds aan het klimmen.
Tjonge, wat ben ik trots op onze braam.

De avond valt, ook al is het late middag.
Alles wat ik hier hoef te doen is bijna niets.
Ik kijk wat rond en ik luister. En ook,
ik steek genoeglijk een Davidoffje aan.
Ik zie aandachtig geurige wolkjes rook,
samen met vredelievende gedachten,
naar een verre hemel gaan.
.