moeras
ik loop onder de zwaar bewolkte hemel
herken me niet in ‘t rechtopstaande riet
‘k ervaar voortdurende bescherming
van prikkeldraad, maar ook weer niet
ik voel water tegen mijn oever klotsen
mijn golven kabbelen steeds voort
plots geeft een vierkant blok
een wending in mijn lijn
vele ronde palen trekken mijn
prikkels naar de einder toe
de vliet, het riet, de draad
omringen mijn drassige gedachte
wilgen dragen aan de horizon
mijn nog niet geknotte takken
alle artefacten geven aan
dat ik op eigen kracht
uit dit moeras kan gaan
Inzender: melisvanden heoek, 28 december 2015
Geplaatst in de categorie: emoties