Hartenkreten

hartenkreet (nr. 46.296):

tijd

ze gaan de tijd voorbij
de tikken van de klok
het was maar even nu voor mij
toen ik van later schrok

het verleden wordt steeds langer
de toekomst daarentegen niet
eeuwigheid maakt mij nog banger
omdat men daar geen eind in ziet

zit het er voor mij nu op?
of krijg ik nog respijt?
voor mijn gevoel ga ‘k in galop
en ben de tel der dagen kwijt

ik ben een zware zwoeger
ben in de war met later
en nu vooral met vroeger
ik speel maar mee in dit theater

dit schouwspel van de wisseling
van dreigend donker naar het louter licht
brengt mij tot grote aarzeling
mijn tijdsbesef totaal ontwricht

ik blijf niet langer vechten
geef me over aan het gaan
ik kan me nergens meer aan hechten
‘t is inherent aan ons bestaan