Hartenkreten

hartenkreet (nr. 46.473):

het klooster

keurig klooster,
later, veel later
ruige ruïne
eenzame pater

heilige ramen
goddelijk licht
akkers en weiden
vruchtbaar gezicht

losse planken
scheef op de brug
“eenvoudig leven”
stond op de rug

dik was het boek
muffig de zaal
vreemde geluiden
vloerkleden kaal

verbrokkelde toren
stinkende gracht
uitgesleten treden
nostalgische nacht

hij en zijn liefde
“een gespleten bed”
op zijn duivelse kussen
lag twijfel, verzet

verward schrok hij wakker
ontdekte zijn fout
hij wereldse stakker
met een klooster getrouwd?

hij vluchtte naar buiten
verbrandde zijn pij
schreeuwde verlossend
“eindelijk vrij”