9 april 2011

Vijf lange jaren geleden is het
dat mijn stadje haar onschuld verloor.
Die mooie zonnige dag in april,
toen de tijd opeens bevroor.
Er was paniek, een gek die schoot.
Een lijk op straat, meer mensen dood.

Niemand wist iets.
Paniekerig geruchten hier en daar.
Telefoontjes van bekende of ik nog leefde.
“ja, gelukkig maar.”

De dag begon zonnig en licht.
Kinderen speelden en mensen lachten.
Hij eindigde duister en zwart
met ieder zijn eigen droevige gedachten
aan die gek die schoot,
het lijk op straat en meer mensen dood.

Ik herinner mij de snijdende stilte
in de uren die kwamen.
Een ieder was alleen
en toch waren we samen.

De stilte alles omvattend
en toch kwetsbaar en teer.
De stilte was er.
Ik had geen woorden meer
voor die gek schoot,
het lijk op straat en meer mensen dood.

De stilte werd zwaar
en maakte mij bang.
Nog steeds heb ik geen woorden,
maar ik spreek door een enkele traan op mijn wang.

9 april ridderhof

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 184