Eenzame hardloopster
(voor Jackie Gallagher)
Ineens was de finishlijn de dood
en haastte je jezelf daarheen,
je eenzaamheid bleek te groot,
ondanks een man was je alleen.
Je was ooit de wereldkampioen
van de uitputtende triathlon,
je was razendsnel en koen,
je hart warmer dan de zon.
Er lagen valkuilen in je ziel,
boobytraps in elke beweging,
toen je voor de finish viel,
was dat zeker geen zegening.
Want, arme, op 1 november 2014
ben je zelf naar Petrus gegaan,
je liep spaak en bovendien
had geen sprint je laten gaan.
Geplaatst in de categorie: idool
aangrijpende triestheid die in dit eerbetoon tot hun recht komen.