Hartenkreten

hartenkreet (nr. 47.103):

Van ver

Bijna elke dag drink ik mijn espresso
bij het koffie-apparaat in de Albert Heijn
te Goverwelle-Gouda, waar ik meerdere
eenzame wolven als mij tref, moderne
zwervers zoals wij zijn. Dat is mijn
Swiebertje-moment, alleen verzin ik
Saartje er dan bij.

Ze werkt nog steeds bij de kaasafdeling
en ik heb wel eens een gesprek geprobeerd,
maar verder dan een paar saaie zinnen kom
ik dan niet, uit autistische verlegenheid
en de angst om opnieuw afgewezen te worden.

Ik ken een Marokkaanse straatzwerver, die
niemand kwaad doet, maar wel vaak gepest
wordt. Toen ik verkouden was, gaf hij mij
een papieren zakdoek. Een Marokkaanse dealer
wilde me vandaag hartelijk de hand geven,
blijkbaar stoned, maar so what. Ik weet dat
er engelen in de meest verstotenen kunnen
schuilen.

Onlangs stond ik weer een kopje koffie
te bietsen en zag ik de mooie kaasdame
weer, vanaf een afstand zwaaide ze spontaan
naar mij, iets wat mij jarenlang niet is
gebeurd, zo zonder nare vooroordelen. Ik
dronk mijn koffie veel te heet, zo verward
was ik daardoor.