inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 47.270):

Kamer 111

De gang en de deuren zijn wit;
Gebroken wit zijn de muren.
De stoelen staan er nog
en een paar lege dozen.

Door het venster kijkt de esdoorn,
de gele trossen wiegen en wuiven.
Ik ben als een gevallen vogel,
vleugellam geslagen kamerheer.

Ik tel de dagen in het verleden
met scherven van poorten en bogen
op de versleten straten in een
lege stad. Want ik ben er niet.

Kamerbreed is mijn verdriet.
De laatste bezoekers en de
bloemen zijn voorbij gegaan.
De gang blijft wit en de deur.

Alleen de wierook ..wacht.

Schrijver: Walter Tack, 16 juni 2016


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 434

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
jonhy donovan
Datum:
4 februari 2017
prachtig Walter je kan de eenzaamheid voelen,
dus dik geslaagd!
Naam:
joep
Datum:
18 juni 2016
Zeer fraai gedicht, Walter.
Naam:
Solitair
Datum:
18 juni 2016
Hoe mooi schets je de eenzaamheid van individu's in het hedendaagse leven. Veel licht en kracht voor jou gemeend gewenst.
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
17 juni 2016
Het ontroerd, er zit eenzaamheid in dat goed is verwoord!
Naam:
Egbert Jan van der Scheer
Datum:
17 juni 2016
Mooi Walter
Naam:
Ralameimaar
Datum:
17 juni 2016
Mooi!
Naam:
Dianah
Datum:
17 juni 2016
Wat een mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)