Hartenkreten

hartenkreet (nr. 47.297):

Op een morgen schijnt wellicht de zon

Op een morgen scheen de zon;
die mij wekte en wist te vertellen,
dat de zomer van nu af begon.
Er hingen overal zweetdruppeltjes
onder de bomen, waaronder ik mijn dag
lag weg te dromen.

Ik voelde mij rustig en geen enkel
moment bang. Ik genoot van een luide
krekel, omlijst met een begeleidend
bijengezang. Er hing een zomerse waas
boven het gras. Het leek alsof ik in
mijn dromen gevangen was.

Bijen werkten hun weg van bloem tot
bloem; en stemden mij gelukkig met
hun bijengezoem. De zomer was als
honing voor mij; het zwoele zoete leven
ging als een droom aan mij voorbij.

In mijn winters herbezinnen wist ik
niet wanneer mijn droom opnieuw zou
beginnen. Ik voelde mij gevangen in
een wereld van kou. Mijn zomerdroom
ontnuchterd, verkeerde in tijdelijke rouw.

Op een morgen schijnt wellicht weer eens
de zon; die mij opwekt te dromen over
een zomer die nog niet begon. Zweetdruppels
zullen weer hangen onder de bomen;
mijn verlangen zal mij opnieuw belonen.