Te hooi en te gras
Ik ben een te hooi en te gras dichter
na voltooiing is mijn hoofd veel lichter
weet nooit wat er komen gaat
voordat het ineens "ga schrijven" slaat
ik ben dan vol verwondering
het is zeker geen uitzondering
dat ik ademloos ga lezen
niet weet wat de titel zal wezen
dat noemen de realisten inspiratie
zeker is, het gaat zonder transpiratie
kennelijk is ons brein er mee geladen
ik mag mij in die weelde baden
mijn pen in mijn rechterhand
zorgt dat het op papier belandt
het is fijn dat lezers reageren
ik kan van hun reacties leren
Zie ook: http://www.udingiam.com
Schrijver: HANS UDING, 3 augustus 2016
Geplaatst in de categorie: emoties