Hartenkreten

hartenkreet (nr. 47.633):

tien voor tien

in een natuurlijke ovaal
tussen dikke beukentakken
beweegt een houten mast
met vage wimpel zonder vlag
waarschijnlijk een toeristen tjalk
die voor even in de haven mag

in het zonlicht, in de schaduw
van de vol gegroeide kronkeltak
door het ritme van de rode pannen
en het hangend groen gebladerte
ervaar ik op balkon met koffie en gebak
het zweven op een zalig’ zondagmorgen

totdat opeens het luiden van de klokken
door keurig katholiek en precieze protestant
het zwaar gedreun van het geloof
met golven draagt naar rustend recreant
en dwarsbomend demonstrant

het krijsen van de kraai
het gegil der meeuwen
de lofzang van de merel
de schelle schreeuw der specht
gaan ten onder op de kaai
door ‘t gedonder in de toren

met de stilte een gevecht?
waarom zoveel lawaai?
waarom dat gebulder?
wat moet ik geloven, wat is echt?

de luide stem van de verzonnen god?
het eeuwig bimgebam der mensen?
ik prefereer de zuiv’re symfonie
die vogels in hun jubelzangen uiten
de rest laat ik over aan het lot.