Het verval
Zestig jaar
dan komen de gebreken
nou ik heb het al vijftien jaar
zevenhonderd en tachtig weken
Vijf en veertig
nog volop in het leven
ineens voorbij
een ziekte beleven
Jaar na jaar
verminderd kwaliteit
van het wie je bent
nooit meer bevrijd
Heb er mee te doen
opgesloten in je lijf
allerlei klachten
maar vooral traag en stijf
Het verval gaat zijn weg
wat kan ik doen
medicijnen, bewegen en positief blijven
nou ik heb het liever niet, voor geen miljoen
Het spijt me, ik kan niet anders zijn
hoe graag ik ook zou willen
mezelf te zijn
maar die Parkinson staat in me te gillen
Geplaatst in de categorie: verdriet