Hartenkreten over voedsel

hartenkreet (nr. 106):

Snoepje van de Week

Ik zie ze achter hun houten toonbank staan,
de vriendelijke winkeliers van vroeger.
Ik zie mijn moeder in de Rijnlaan,
lopend met haar trouwe, ouwe fiets,
kwaliteitsbewust uit winkelen gaan.

Van Albert hadden we nog nooit gehoord,
want Piet de Gruyter was voor ons het einde.
We genoten altijd van die zalige geur,
van zijn versgemalen koffiebonen.
Ik kreeg er het Snoepje van de Week.
Moeder geld voor gespaarde kassabonnen,
als waardering voor haar winkeltrouw.

Winkels in de Rijnlaan bestaan nog steeds.
De winkels van De Gruyter zijn verdwenen.
De winkeliers van vroeger zijn niet meer.
Toch denk ik nog vaak aan hen.

Wanneer ik als anonieme consument,
door anonieme supermarkten loop.