Hartenkreten

hartenkreet (nr. 48.335):

Lafaards

Van kinds af aan heb ik geleerd om
altijd eerlijk te zijn en nooit water
bij de wijn te doen.

In mijn heroïsche dromen was ik altijd
de kloekmoedige ridder die met open vizier
de vijand tegemoet trad.

Ik heb het zwaard uit de rots getrokken.

Ik heb het gejuich van de talloze deernen
op de kasteelmuren met een dankbare knik
in ontvangst genomen.

Ik heb eigenhandig Stonehenge gebouwd.

De druïden hebben me tot koning gekroond,
maar diep in het donkere woud heb ik
geweend als een klein kind.

Terug in de wrede arena zag ik de vele,
valse vijanden als volkomen lafaards
in het stof bijten, nog voor er sprake
was van een daadwerkelijke strijd.

Ze schermden met gelogen aanklachten
en malle, jaloerse wespesteken.

Ze stalen alles wat mij lief was,
dachten ze, want in de bovennatuurlijke
godenwereld kwam het omgekeerde tot stand.

Toen ik één van hen om een vuistgevecht
naderde, glibberde die weg als een slang
met gifloze giftandpijn en nergens een
hol om daadwerkelijk in te schuilen.