Hartenkreten

hartenkreet (nr. 48.385):

Het kerstconcert

Het kerkje had zich al gevuld
stemgeluiden liefkoosden
het kindje in de kribbe
daar blonk een flonkering
zacht langs de zoldering
dat alle aandacht kreeg

sterrenlicht
scheen door gekleurde ramen
streelde het orgel
dat tussen de balken zweeg
doch lager fluisterde
op klanken van koor en kerstmuziek
‘Wij komen tezamen’
naast tranen
van een ademloos publiek

handen beefden van ontroering
met een zakdoek langs een wang
koordans van emotie
raakten ons stil
de kerstdagen lang