Eenvoud
Soms word ik na een nacht lang stoeien
met woorden en opgerakelde emoties zo
rond vier uur 's middags wakker en moet
ik mij haasten om nog wat daglicht te
vergaren.
Je wilt niet weten wat voor handelingen
er allemaal nodig zijn voordat ik mijn
voordeur op slot kan draaien.
Bovendien pieker ik nadien nog lang
over de handelingen die ik heb verricht
en of ik het gas wel heb uitgedraaid.
Ooit verdronk ik de smeulende sjekkies
in mijn asbakken.
Maar wat mij tegenwoordig overkomt, treft
alles, want die kwakende eenden, die mijn
fietsenhok genaken, zijn zo levensecht en
aandoenlijk, dat ik er apestoned naar blijf
kijken, zonder gebruikt te hebben.
Ik zweer je. soms wil ik zo'n hongerige
eend wel op de kwebbelbek zoenen.
Geplaatst in de categorie: liefde