Innerlijk

Het was al lente in je ogen
de eerste kusjes bloeiden, na een lach
je zachte hand die mij als eerste raakte
het kleine compliment dat vleugels gaf

gevleugeld gingen onze harten mee
en leerden hoe geluk door tweeën was te delen
beiden genietend van het grootste deel
dat is, waarover vogels in de zomer zingen

woorden heb je nooit verkwist
kennende hun waarden en de krachten
en wachtte op een juist moment
de koude, bij een uitgedoofd gesprek

je woord het was als water, voor verdorde planten
zo wensten velen zich bij jou
aanzien en welstand, werd je voorgehouden

je lachte mild en sprak, de lichtende woorden;
moet dát wat toch vergaat,
mij scheiden waar ik echt van houd?

Zie ook: http://www.evertdeboerkunstschilder.nl

Schrijver: Evert de Boer, 28 januari 2017

e.de_boerplanet.nl

taal partner moraal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 817