gevangen
gevangen zat ik,
mijn eigen persoonlijkheid verloren,
na lang vechten eindelijk vrij,
maar mijn emoties zijn alles behalve blij....
nu voel ik mij weer verloren de paniek slaat toe
verlang terug na het vertrouwde, wat niet eens te vertouwen was,
maar het gevoel van thuis, en mezelf kunnen zijn ook in de slechtere dagen dat hou ik liever vast..
een paar dagen geleden voelde ik mij nog gevangen,
gevangen in mijn eigen huis, in mijn wereld of beter gezegd de jouwe...
waarom neig ik nu dan toch terug na het oude...?
niet te vertrouwe maar oo zo vertrouwd
boos om de dingen die je zegt, omdat het et tegenovergestelde is van wat je doet,
leegte van binnen , tranen niet kunnen bedwingen...
doorgaan met alle dingen, helemaal opnieuw beginnen..
angst steekt de kop op, ik wil me laten hangen,
maar het mag niet probeer te verdingen en te blokken,
maar het verdriet lijkt sterker want jij bent nu echt vertrokken.
maar niet alleen jij ook de gezelligheid , je was er altijd zelfs als het me teveel werd, maar nu je weg bent mis ik je,
in me hoofd weer die continue strijd
waar je me voor waarschuwde is vandaag een feit...
ik mis je
Geplaatst in de categorie: verdriet