Hartenkreten

hartenkreet (nr. 48.798):

Zonsopgang

Na een nachtbraaknacht
keek ik met kleine oogjes
naar het licht dat oostwaarts
begon te schijnen, op te komen
als een stellig verwijt jegens
mijn nachtelijk waken
en gapen.

Woest kroop ik onder mijn dekbed
en ik herhaalde de zinnen, die ik
met serieuze aandacht eerder die
nacht had verzonden.

In de verte scheurden de eerste
auto's al op weg naar broodnodige
werkzaamheden. Ik dacht aan de levens
van de mij zo dierbare dichters,
zoals Rimbaud en Slauerhoff.

Een plastic broodbakkie voor in de middag
zou hen ook volkomen gestikt hebben.

Ik had mijn ongewaardeerde nachtwerk geleverd,
de whisky buitgemaakt, het goud uit mijn
kiezen geramd om brood te betalen.

De nachtschade aanvaarde ik met open ogen,
maar die verdomde gifslang in mijn bed,
die mij dood beet, had ik liever zelf

doodgebeten.