rijles
ik gaf rijles
jarenlang
soms gevaarlijk
toch nooit bang
rem, gas, koppeling
in vredesnaam
waar zit dat ding
zuchtte zacht
mijn sturende sterveling
ik moest vertrouwen kweken
overwinnen al hun angst
zelf heel rustig blijven
luisteren duurt het langst
zij waren niet
van staal, niet van beton
en van de zenuwen gespannen
als een luchtballon
voordat de les begon
vele soorten mensen
kreeg ik aan mijn zij
jongeren en ouderen
arm en rijk
eerlijk en oneerlijk
so- en asociaal
driftig en rustig
verlegen en brutaal
ik hoorde hun verhaal
zwijgers en praters
liefhebbers en haters
va- en invalide
zonder arm of been
slecht ziend en zelfs blind
moeders met en zonder kind
mensen met een cva
moesten na het kwaad
rijden met een cvt
dat is een automaat
zwetend op de stoel
bereikten zij hun doel
vechten voor mobiliteit
voor onafhankelijkheid
voor vrijheid in je gaan
voor aanzien in ’t bestaan
vrijheid in ’t verkeren
vrijheid op de baan
ze moeten manoeuvreren
en op hun strepen staan
soms oorlog op hun pad
soms maken zij een fout
soms jong , soms oud
soms schieten zij tekort
soms rijweg tolweg wordt
... uit de bundel: hunkeren naar de horizon ...
Schrijver: willem jacobsInzender: melis van den hoek, 20 februari 2017
Geplaatst in de categorie: verkeer