angst

Bleek kwam mijn huid van angst.
Het bloed was weggekropen
hangend aan een geluid.

Bibberend stelde ik de vraag
welke dag zijn we vandaag?
De wirwar in mijn hoofd
was half verdoofd.

Moest weten wat het was
na al die moeite
dat ik had vastgepind
aan de helderheid van glas.

Verzonnen had ik het niet.
Ik voelde de koude rilling
veredeld in mijn ademhaling
schrik dat hij of zij me ziet.

Begon te aarzelen
was er nu iets daar ergens
in een naburig bewustzijn
of was het alleen de pijn.

Pijn deed zich voelen
In angst en onbereikbaarheid.
Verlost wou ik zijn
kunnen grijpen naar doelen.

Het doel van mijn leven
wou ik opnieuw beleven.
Herinrichten tot een aangename ruimte
met geluk en liefde.

Dat het geluid kan doven
in mijn brein
met zijn diepe kloven
van angst en pijn.

... wie angstig is kan niet meer helder denken en heeft dan nog meer angst voor het onbekende ...

Schrijver: claire vanfleteren, 28 februari 2017

claire.vanfleterenskynet.be

angst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 122