Hartenkreten

hartenkreet (nr. 49.042):

De merel en de poes

Als de merel zingt in ‘t jeugdig groen
mogen wij onze winterjas uitdoen…
staat de tuin met blauwe druifjes schoon
zont de poes zalig onder d’ oude perenboom

je zou denken ze is aan ’t spinnen en ‘t ronken
maar soms kijkt ze even met een loens oog
wat hipt die merel op en af die stronken
hij moet ergens broeden en dan nog zo hoog

wanneer ‘t donker wordt zijn haar ogen lichtjes
zij kan klauteren langs de takken van ‘n boom
ze is als een schicht en helemaal voorzichtig
strikt ze al die jonge kuikentjes tot haar prooi

heeft het merelpaar de poes niet genoeg bespied?
als hun jong nestje in één nacht wordt geroofd
in de jasmijn klinkt s’ avonds ‘n melancholisch lied
maar de nieuwe lentemorgen lokt weer en beloofd

en zelfs in het schemeruur gaat de merel zingen
hij zoekt al vroeg door het duister naar het licht
ook ons bedroefd hart zou zingend moeten winnen
dan klinkt door iedere beproeving: Zijn eeuwig licht!