Hartenkreten

hartenkreet (nr. 49.806):

Alleen in een bootje

Er lag een bootje aan de kant,
heel alleen en verlaten
ik dacht: wat een ander ook zou denken
stapte in en dacht gelaten:
de wind neemt me mee.

Naar het midden van 't water,
een windvlaag nam ons beiden mee
nog steeds dacht ik heel erg gelaten,
'k zit hier alleen, doe er niemand
kwaad mee.

De golven sloegen tegen de kant,
joegen ons voort en voort,
gelaten liet 'k de wind haar gang gaan
gewoon omdat het vaak zo hoort,
immers moet je de natuur niet tarten.

Het bootje voer verder, het nam me mee,
'k mijmerde en genoot,
de blauwe lucht, een wolk hier en daar,
tot het opeens regende: het goot!
'k onderging het gelaten.

't Bootje ging richting zee,
helemaal uit zichzelf,
niemand ging er met me mee
als alleen, het water, de boot
en de wind....

Dus als je ooit een bootje vindt, net als ik
stap gewoon in, wie weet:
wat je al dan niet ondervindt.