Rouwkaart van mijn vader
Op de rouwkaart van mijn vader
stond een gedicht geschreven
niet door mij, vermoedelijk door mijn zus
ze heeft een andere vader
ik vond het een flauw gedicht
mijn vader is nu al lange tijd dood
maar ik mis hem niet
want hij was nooit een vader voor mij
hij was de vader van zijn andere kinderen
en daar hoorde ik niet bij
ik werd door een bloem verwekt
tijdens een eenzame nacht in het Zuiden
de wind woei over de zwijgende rozen
en mijn moeder dacht aan een zeilschip
ze waren later uit elkaar gegaan
mijn moeder en mijn vader
hij leefde alleen tussen zijn model scheepjes
het was ons niet meer gelukt
om contact met elkaar te krijgen
ik had mijn psychiatrische stoornis
waar ik veel last van had
en mijn ouders hadden de zorg
over mijn schizofrene broertje
mijn vader was zijn mantelzorger
mijn schizofrene broer
een kalende gezette man
die rookte als een ketter
en regelmatig uitzinnige psychoses had
compleet met agressie en bedreigingen
nooit werd ik in bescherming genomen
tegen de agressie van mijn jongste broertje
mijn moeder hield totaal geen rekening
met mijn persoonlijke perspectief
en is later zelf krankzinnig geworden
mijn vader mis ik niet
maar ik verlang soms wel naar een vriend
die me een beetje wil beschermen
het mag ook een vrouw zijn
als ze maar geen seks met me hoeft
ik ben niet meer naar het graf wezen kijken
ik ben bang dat het zeilbootje
door een zwerver is weggehaald
en dat ik dan boos word op mezelf.
Geplaatst in de categorie: verdriet