Pikzwarte schaduw
Er is een pikzwarte schaduw over mijn hart gevallen
en mijn longen snakken naar adem, terwijl de schaduw
zich alsmaar uitbreidt over mijn nahijgende hart.
Woeste gevaarten bedreigen mijn lyrische bestaan.
Rotsen dreigen mijn fysieke bestaan te verpletteren.
Om tot rust te komen kruip ik in de hooibergen bij
nukkige boeren, die mij met rieken prikken.
Ik ben op weg naar de veilige haven van mijn
kindertijd, die evenmin veilig was, maar ik
moet toch wat. De zwerversromantiek is voorbij
en er zijn zelfs boeren, die mij willen opzetten
om als vogelverschrikker te kunnen dienen.
Geplaatst in de categorie: emoties