Nacht van donkere maan
Het was de nacht van donkere maan. De Godin
sloeg met een donkere doch heldere blik de
mensen gade. Waar was het fout gegaan. Deze
schepselen waren bedoeld om elkaar lief te
hebben. Om het Universum te voorzien van de
benodigde energie voor het Licht. Zonder dat
Licht zou het voor altijd Duister zijn. Dus
waarom deden deze schepselen elkaar dan
pijn. Het moest afgelopen zijn. De Godin was
alle zonden van de mensheid spuugzat. Zij riep
haar Zusters bijeen. De Goden hadden hun
taak verzaakt. De Godinnen zouden hun fout
herstellen. Met vlijmscherpe zilveren zwaarden
en fakkels met goudgeel vuur reisden zij naar
hun Zuster in nood, Moeder Aarde. Die de zware
last droeg van ondankbare schepselen die met
vervuiling, verkrachting, uitbuiting en oorlog
de donkere energie van het Duister voedden.
Die hun taak, om het Licht met de energie van
hun Liefde te voeden, volledig verzaakten. De
Godinnen hadden er genoeg van. Hun vuur en
zwaarden troffen allen die de zware zonden
tegen de Liefde hadden begaan. Bijna de helft
van de bevolking op Aarde werd weggevaagd.
De mensen dachten dat natuurrampen hun
wereld getroffen hadden. Maar het waren de
Godinnen die hun Zuster, Moeder Aarde,
te hulp kwamen. In sommige dorpen en
steden bleven slechts een handvol mannen
en vrouwen leven. Alleen zij die nimmer een
ander wezen hadden mishandeld, verkracht
of vermoord, alleen zij die Moeder Aarde niet
uitbuitten en vervuilden, alleen zij overleefden.
En de Godin in de nacht van donkere maan zag
dat het goed was. Een nieuwe maan met een
nieuw Licht bescheen de Aarde. Voor een nieuwe
mensheid zonder zonden tegen de Liefde.
... Illustratie: Hekate, kunstwerk van Victoria Frances. Zie link. ...
Zie ook: http://victoriafrances.es/en/
Schrijver: Gabriëla Mommers, 16 oktober 2017
Geplaatst in de categorie: psychologie