Nachtchat
Soms zwijg je dagenlang, wekenlang en hap
je naar adem in andere werelden, waar je met
muziek, stuff en sterke drank vertroosting
zoekt. Ik snap dat heus wel, witte fret,
sprookjesprinses zonder sprookje, arm ding,
want mijn taal is zoals altijd ontoereikend
en digitale troost is verdomde frustrerend.
Ik weet wel hoe de eenzaamheid jou verstikt
en hoe de vers gekochte bloemen in jouw huis
direct ineen zakken. Het is zo grof onterend
hoe je door kwaadsprekers wordt verklikt,
waardoor je slaapt in een stalen kluis.
Jouw nachtelijke morsetekens uiten jouw leed
van jaren geleden en in het hier en nu, zo cru
hoe je door hem bent verkracht, die secreet!
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid