Heb lief
Als het licht langzaamaan
uit het gezicht verdwijnt
als flarden van zinnen niet tot een verhaal
kunnen worden geschreven
ja als…
dan zijn er altijd nog die handen,
die rug die gestreeld wil worden,
wangen die hunkeren naar een zoen
het lijf dat oprecht aandacht vraagt
dat roept: heb lief, heb lief, ik wil leven
pas dan is het verhaal compleet
en behoeft geen woorden
het is liefde
die het antwoord draagt
... Op bezoek in het verpleeghuis ...
Schrijver: Anneke Bakker, 16 november 2017Geplaatst in de categorie: eenzaamheid