de wind
Ik laat me de waarheid aanwaaien door de wind
die daartoe altijd de juiste wegen vindt
Niemand houdt haar daarin tegen
waar geen weg is maakt zij wegen
Zij vertelt fluistert roept schreeuwt uit een ver verhaal
in een wie wil luisteren goed te verstane taal
Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee
brengt ze op haar wijde vegende vleugels mee
Ze heeft het altijd door de eeuwen heen zo gedaan
verwijt haar niks haar treft geen enkele blaam
Wat ik nu vandaag weer hoor vertellen door dezelfde wind
is dat van een reddeloos wanhopig kind
Het zoekt z’n moeder afdrijvend in zee
het kindje huilt en wil met z’n moeder mee
De wind liegt niet nee nooit gedaan
ze kijkt nog even om
huilt en ziet het kind met moeder
ten onder gaan
... een echte smartlap uit het werkelijke leven ...
Schrijver: C. AleInzender: C.A. de Boer, 17 november 2017
Geplaatst in de categorie: emoties