Utrecht zien, dan sterven

Koningslaan, het park in,
een knik naar bronzen majesteit,
oversteken, Reigerstraat.
Tering tyfus, wat vliegt de tijd.

Slenteren over Maliebaan,
rechtsaf Lepelenburg op,
kruipen over Nieuwegracht,
het leven blijft een grote fop.

Tijdloos zoenen in Groenestraat,
voelen op kerkhof van Nicolaas,
doorzakken op Ledig Erf,
blijf ik nog net de dood zijn baas.

Christus, wat hou ik van Manenburg,
sta verliefd op Tolsteegbrug,
doorstekend naar Luie Eind,
snel begraven, nooit meer terug.

Utrecht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 164