De klokkenluider
De oude klokkenluider
Loopt elke dag de trap op en af
In de ochtend middag en in de avond
Zodat hij het licht volgen kan
De trap in de toren
Hij sloft
Naar boven
Gebogen
Zijn hoofd
Elke dag
bij het vallen van de nacht
is het alsof hij de vlam dooft
Het luiden van de klokken
Een bekend geluid
Vertrouwd
Voor ieders ziel en geest
Luiden
En sluiten af
dat wat er die dag is geweest
Hij trekt aan de touwen
en weet
Er zijn altijd de geborene
En degene die rouwen
De klokken
Een samenhang
Voor iedereen, alleen, of met elkaar
Eeuwenlang
altijd in voetsporen van
De klokken spreken in het getij van het leven
Ze klinken
in regelmaat
een wederkerige toon
in een terugkerend patroon
De klokkenluider
Praat nooit
Maar luistert zacht
Hij weet
Dat het leven
Altijd opduikt
Onverwacht
Geplaatst in de categorie: werk