Depressie
Ik zag de mediapriester
Antoine Bodar laatst hip doen
over depressie, in een uitzending
van KRO's 'Kruispunt', waarbij
hij melancholisch door zijn
Amsterdamse huis vol boeken
zweefde.
Hij vertelde vol melodrama hoe
hij als jongeling ooit een
grote hoeveelheid slaappillen
had geslikt, maar God hield
hem godzijdank hier.
In een erker stond hij als
een martelaar te showen.
Traag liet hij een elpee
ronddraaien en weerklonk er
gregoriaanse kloosterzang
in abracadabrataal.
Zijn gezicht begon te glimmen,
alsof hij door manna gevoed werd.
Vooral in beweging blijven, was
zijn advies, en geen zelfmedelijden
koesteren. Man, man, die kerel
straalde één en al depressiviteit
uit, een wonder dat er niet velen
door hem door het lint zijn gegaan.
Geplaatst in de categorie: psychologie
Maar waarom dan uw snerende woorden aan het adres van meneer Bodar? Ik ben niet voor of tegen hem, maar ik kon uw uitingen niet waarderen.
Ik wens u overigens sterkte!
En Jan Jacob, welbedankt voor jouw compliment!...
Ik vond het pijnlijk en beneden alle peil om uw schrijfsel te lezen. U lijkt niets te begrijpen van depressies.
Bovendien had ik Bodar gevraagd om mijn stervende vader nog te willen bezoeken, wat hij best wilde, maar mijn vader vond dat toch te belastend. Ik heb Bodar in Gouda vluchtig bedankt voor zijn gebeden voor mijn vader. 'Fijn!', zei hij. Daarna snelde ik weg.
De gemene factor tussen mijn vader en Bodar is hun homoseksuele inborst en beiden hebben dat belangrijke kenmerk behoorlijk onderdrukt en niet echt uitgeleefd. Gesublimeerd, zeg maar, waar ik overigens alle respect voor heb, al heb ik grote moeite met hun onnodige lijden.
Kortom, ik heb meer met Bodar gemeen dan jij zomaar denkt.