Hartenkreten

hartenkreet (nr. 50.796):

Herinneringen aan pijn

Het was zo’n eenzaam donkere nacht
waarin sterren weigerden te schijnen
Zo’n nacht, waarbij het noodlot lacht
en waarin je ’t liefste zou verdwijnen

Het was zo’n verlaten donkere nacht
waarin mijn ogen urenlang schreiden
Zo’n nacht waarop je ultieme kracht
samen met jou de dood in wil glijden

Het was zo’n naargeestig kille nacht
waarin ik naar eertijds werd gezogen
Zo’n nacht waarin ik enkel nog dacht
aan de dood die me halen zou mogen

Het was zo’n eenzaam, zwarte nacht
waarin het duister je gewoon verstikt
Zo’n nacht die je niet meer verwacht
en waarop je op al je leed terugblikt