Hartenkreten

hartenkreet (nr. 161):

- EIGEN REALITEIT-

In een opwelling van creativiteit
Boetseer ik een realiteit
Een duister, donker continent
Waar iedereen me als een god erkent
Drijvend op een heet lavaspoor
Zwemmend tussen scholen witte haaien
Rennend tussen horden tijgers
Scherpe zee-egels aaiend
Een zwart land, zonder zon, zonder maan
Een land zonder vreugde, zonder vrede
Geen hoop, veel treurnis
Doe het mezelf en de geschapen mensheid aan
En na de pijn, de trance, de roes
Keren we weer terug naar de eigen tijd
Onze eigen plaats, waar de zon ons verblijt