Schepsel van zon...
Schepsel van zon en maan.
Herboren uit de herrie.
Het licht, de witte vlam.
Niemand zag me gaan,
ook niet dat ik kwam.
Met nieuwe kleuren,
nieuwe geuren.
Nieuwe klanken
God, ik kan wel janken.
De afgrond glimlacht lief.
En strekt haar armen
naar me uit.
ik wil springen.
Spring je mee?
Daarboven is de hemel,
daarboven, daar benee.
Door het venster in de strop
schijnt de vrijheid tegemoet.
Ware vrijheid, als in dromen.
Niet de valse, niets dat moet.
Innerlijke wereld ligt te wachten
om te worden opgetekend.
Dromend over
hoe een verleden morgen
eruit had kunnen zien.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: overig
nieuw/oud 3.0 met 2 stemmen 
737
737
Geef je reactie op deze inzending:
Dank je voor deze bijdrage, wat mooi...
een zinsbegoocheling
als droombeeld
van een kunstmatige voorstelling
ik applaudisseer
mijn koude handen warmer
ik fantaseer
mijzelf een illusie armer
nog een keer
bloemen worden opgeheven
en nog meer
de rol is op haar lijf geschreven
maar buiten het theater
een paar minuutjes later
staart ze nietszeggend in haar zorgen
verlangend naar een nieuwe morgen
omdat het verleden niet beviel
sluit zij met zichzelf een deal
als ik spring is het om te zweven
als ik huil is het om te leven
als ik droom is het om te waken
als ik zucht is het om te slaken