Hartenkreten

hartenkreet (nr. 278):

Ik geef op... of niet..

Ik sta aan de rand van het ravijn,
nog even, dan is het voorbij de pijn.

Nog even, en dan is alles voorbij,
dan laat ik mijn hart voor altijd vrij.

Ik twijfel nog heel even,
zal ik het allemaal opgeven?

Het doet allemaal zo'n zeer,
ik kan gewoon niet meer.

Ik kan niet winnen van die pijn,
waarom moet het toch zo zijn?

Waarom moet mij dat overkomen?
Voorbij lijken al mijn dromen.

Tranen rollen over mijn wangen,
ik hoor ze al de engelengezangen.

Ineens voel ik weer kracht,
ontsnap ik aan mijn onmacht.

Mijn hart is nog niet verslagen,
het wil nog een poging wagen.

Het wil zich nog niet overgeven,
het wil nog zoveel mooie momenten met jou beleven.